Afgelopen Hemelvaartsdag was Fiore, een 1 jaar oude Dalmatiër met zijn baas bij de surfplas. Het was heerlijk weer, en Fiore was lekker aan het zwemmen, rondrennen en aan het spelen met andere honden.
Ze was een paar dagen geleden nog in de praktijk geweest voor een gezondheidsverklaring omdat ze mee zou gaan op vakantie naar Italië en op dat moment kerngezond verklaard.
Na een tijd spelen, toen de eigenaren naar huis gingen, viel het op dat Fiore wat raar en lodderig uit haar ogen keek. De eigenaren dachten dat dit kwam omdat ze water en misschien wat zand in de ogen had gekregen en besteedden er verder geen aandacht aan. Ongeveer 10 minuten na thuiskomst waren er ineens andere rare verschijnselen. Fiore viel om, kon niet meer op haar poten staan en leek een soort epileptische aanval te krijgen!
Met spoed naar de dierenarts dus. Op Hemelvaartsdag hebben we dienst voor spoedgevallen, maar zijn we niet standaard in de praktijk aanwezig. Toen de dierenarts bij de praktijk aankwam was Fiore er al.
Het zag er zeer alarmerend uit. Fiore lag op haar zij, was buiten bewustzijn en kreeg af een toe een soort stuip. Duidelijk geen geval van een “normale” epilepsieaanval.
Het lichamelijk onderzoek van Fiore leverde erg tegenstrijdige gegevens op. Hoewel ze in shock leek, was er toch een normale, zelfs wat trage pols. De bloeddruk was heel hoog, en bij shock is die juist laag.
Omdat Fiore een paar dagen tevoren nog een lichamelijk onderzoek had gehad waarbij alles normaal was in combinatie met het plotseling optreden van de verschijnselen dachten we aan een vergiftiging.
Fiore is een hond die nogal eens wat van de straat opeet en de mogelijkheid dat ze iets giftigs gegeten zou hebben was dus zeker aanwezig! De grote vraag is dan altijd: WAT ? Het is erg lastig om aan de hand van de verschijnselen aan het dier het soort gif te achterhalen. Verschillende vergiftigingen kunnen erg op elkaar lijken. Als u ziet dat uw hond iets opeet, probeer dan altijd te achterhalen wat het is, omdat dit ons erg kan helpen in de behandeling. Bij Fiore hadden we geen idee, en dan kunnen we alleen de verschijnselen behandelen. Regel 1 bij een vergiftiging met een niet bijtende of vluchtige stof is de hond laten braken. Dit lukt natuurlijk niet bij een bewusteloze hond en deze methode viel bij Fiore dus af.
We besloten om een infuus aan te leggen om het gif zoveel mogelijk te “verdunnen” en de organen te beschermen. Toen we daar mee bezig waren kreeg Fiore een ademstilstand.
Als er niets gebeurt, is dit binnen een paar minuten dodelijk. Gelukkig hadden de eigenaren van Fiore de Cursus Dierenverzorging en eerste hulp gevolgd. Hoewel het altijd erg moeilijk is om snel en doordacht te handelen als je eigen hond in levensgevaar is, wist de eigenaar hoe hij moest beademen en dat gaf ons een paar minuten extra tijd.
Dit was op dat moment levensreddend!
We konden nu rustig een tube, een buisje in de luchtpijp om makkelijker te kunnen beademen aanleggen, het infuus aansluiten en een ECG (hartfilmpje) maken.
We hebben Fiore overgebracht naar de operatiekamer, omdat we daar kunnen beademen. De capnograaf, een apparaat wat de ademhaling controleert, houdt dan in de gaten of de patiënt goed doorademt.
Fiore ademde niet uit zichzelf en was volledig in coma. De hartfunctie, gecontroleerd door het ECG bleef wel goed. Wat nu?? Op deze manier hielden we Fiore kunstmatig in leven, maar het probleem was nog steeds niet opgelost.
Door contact met het Nationaal vergiftigingen informatie centrum, en 2 internisten van de Faculteit Diergeneeskunde kwamen we er achter dat de verschijnselen van Fiore heel goed zouden passen bij een vergiftiging door een XTC pil. De dosering van zo’n pil is voor een hond van 20 kg natuurlijk veel te hoog. De verschijnselen zijn dan hetzelfde als bij een kind wat een XTC pil opeet. Waarschijnlijk heeft Fiore de pil bij de surfplas gevonden en lekker opgegeten. Verklaard achteraf gezien de lodderige blik in de ogen natuurlijk prima!
We hadden ondertussen al medicijnen toegediend die de werking van XTC enigszins tegengaan, maar een echt antigif is er niet. We moesten dus afwachten wat er verder zou gebeuren.
Gelukkig begon Fiore na een half uur weer zelfstandig te ademen, en na een anderhalf uur kwam ze weer bij uit haar coma. Uit bloedonderzoek bleek wel dat de nieren ernstige schade hadden opgelopen.
Fiore is nog een halve dag in de opname geweest met een infuus om de nieren door te spoelen. De eigenaar is naar de dienstapotheek van het Gelderse Valleiziekenhuis gereden om Norit te halen. 
Norit absorbeert de resten van de giftige stof in de darmen, zodat het met de ontlasting naar buiten komt en niet meer in het bloed opgenomen kan worden.
’s Avonds laat was Fiore weer zo levendig dat we het bloedonderzoek herhaald hebben en gelukkig bleek de nierfunctie weer normaal. Het infuus mocht dus uit en ze mocht weer naar huis!
Dat was een spannend “tripje” op Hemelvaartsdag! Uiteindelijk is Fiore helemaal hersteld en gaat het prima met haar. Misschien heeft ze ervan geleerd, want ze pakt nu alleen nog maar stokjes en steentjes van de straat om mee te spelen….
