Soms zijn onze patiënten wel heel erg klein! Katje Silas was 4 weken oud toen hij voor het eerst bij ons kwam met als bijzonder vervelend probleem dat hij niet kon poepen. Hij probeerde het wel, maar er kwam alleen een dun straaltje ontlasting. Na eerst geprobeerd te hebben met klisma’s en laxeermiddel bleek dit niet te werken en hebben het diertje van toen zo’n 500 gram onder narcose moeten brengen. Bij onderzoek bleek, dat er een vernauwing, een zogenaamde strictuur bij de anus zat, waardoor er maar een opening van een paar millimeter was waar de ontlasting doorheen kon. Dit veroorzaakte de verstopping en de overloop diarree. We hebben voorzichtig!!, want zo’n klein diertje is natuurlijk heel kwetsbaar, de strictuur opgerekt tot een opening van ongeveer een halve centimeter, daar zou normaal een kittenkeutel doorheen moeten kunnen….
Het grote risico met dit soort aandoeningen is dat door de vorming van littekenweefsel de strictuur meestal weer terugkomt en over het algemeen zijn de vooruitzichten slecht. De eigenaar van Silas heeft met heel veel toewijding voor Silas gezorgd.
Silas, die op de dag dat hij bij ons kwam, al meteen naar de dokter moest met overloop diarree. Het arme dier moest telkens gewassen, waarna hij op een warme kruik werd gelegd, omwikkeld met in de magnetron verwarmde doekjes en dekentjes.
Hij liep ook rond, was nieuwsgierig en liet een spoor van poep na. Overal lagen lappen en handdoeken en de wasmachine draaide overuren. Hij mocht zelfs mee naar bed, opdat hij maar niet eenzaam zou zijn, het arme zieke schatje. De volgende ochtend moesten mens, dier en bed weer fris gewassen de nieuwe dag tegemoet.
We zaten bijna dagelijks bij de dierenkliniek, en we verwenden het lieve katje schromelijk. Want als hij een kort leventje zou moeten leven, dan maar een verwend leventje, niet waar ?
Dus kreeg hij iedere dag een zacht eitje en gekookte kipfilet. Ook werd en wordt hij helemaal suf geknuffeld , want we houden allemaal erg veel van hem, en hadden alles voor hem over.
Het katje zelf wilde heel graag leven, en er zijn heel wat schietgebedjes de kosmos in gestuurd. We vroegen aan iedereen die we kenden aan hem te denken en hem het beste te wensen.
Gelukkig is alle moeite niet voor niets geweest, want tegen de verwachting in, ging het na een aantal behandelingen toch beter met Silas.
Dit kleine hopeloos zieke katje is een flinke kater aan het worden, hij is nu 5 maanden en weegt inmiddels 3,2 kilo, en gebruikt zelfs helemaal geen medicatie meer.
Volgende stap was de castratie, omdat Silas bijna niet meer binnen te houden was en zoals te zien op bijgaande foto de meest idiote capriolen uithaalde om buiten te komen. Tijdens de narcose voor de castratie hebben we nogmaals naar de strictuur in de anus gekeken: en deze bleek geheel verdwenen te zijn, zonder verschijnselen van littekenvorming!
